मुख्य उपनिषद
उपनिषदांची संख्या अंदाजे १०८ आहे, त्यापैकी साधारणपणे १३ उपनिषदांना मुख्य उपनिषद म्हणतात. मुख्य उपनिषदे ही ती उपनिषदे आहेत जी सर्वात जुनी आहेत आणि जी सर्वात जास्त वाचली गेली आहेत, पठण-पाठण केली जातात. त्यांच्या निर्मितीचा कालावधी ८०० इसवीसनपूर्व ते इसवी सनाच्या सुरुवातीपर्यंतचा मानला जातो. भारतातील ब्रिटीश राजवटीत काही विद्वानांनी केवळ दहा उपनिषदांना मुख्य उपनिषद मानले असले, तरी आता बहुतेक विद्वान १३ उपनिषदांना मुख्य उपनिषदे मानतात.
(१) ईशावास्योपनिषद,
(२) केनोपनिषद,
(३) कथोपनिषद,
(४)प्रश्नोपनिषद,
(५) मुंडकोपनिषद,
(६) मांडुक्योपनिषद,
(७) तैत्तिरीय उपनिषद,
(८) ऐतरेयो उपनिषद,
(९) छांदोग्योपनिषद,
(१०) बृहदारण्यक उपनिषद,
(११) श्वेताश्वतरो उपनिषद,
(१२) कौशीतकी उपनिषद,
(१३) मैत्रायणी उपनिषद.
आदि शंकराचार्यांनी यापैकी १० उपनिषदांवर भाष्ये लिहिली होती. यापैकी मांडुक्योपनिषद सर्वात लहान (१२ श्लोक) आणि बृहदारण्यक सर्वात मोठे आहे.
Posted by - Admin,on - मंगळवार, २६ डिसेंबर, २०२३,
Filed under - उपनिषद् , धर्म शास्त्र
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा